Te kraje najlepiej dbają o balans między pracą a czasem wolnym.
W czasach, gdy produktywność i wyniki często stawiane są na pierwszym miejscu, coraz wyraźniej dostrzegalny jest przeciwny trend — rośnie świadomość znaczenia jakości życia poza pracą. Pragnienie ograniczenia stresu, większej ilości czasu dla rodziny, przyjaciół i rozwoju osobistego przestaje być tylko marzeniem — dziś staje się mierzalnym wskaźnikiem.
Opublikowany właśnie Global Life-Work Balance Index 2025, opracowany przez platformę HR Remote, pokazuje, jak zróżnicowany jest poziom równowagi między życiem zawodowym a prywatnym w różnych krajach świata. Wyniki? Podczas gdy Nowa Zelandia i Irlandia wyznaczają światowe standardy, potęga gospodarcza USA plasuje się niemal na samym końcu rankingu.
Niemcy w czołowej piątce państw z najlepszą równowagą życia i pracy.
Twórcy indeksu brali pod uwagę wiele kryteriów — od liczby dni płatnego urlopu, przez przepisy dotyczące urlopu rodzicielskiego, płacę minimalną i świadczenia chorobowe, aż po bezpieczeństwo publiczne, poziom integracji społecznej, w tym osób LGBTQI+, oraz ogólną satysfakcję obywateli z życia.
Według tegorocznego zestawienia to Nowa Zelandia może poszczycić się najlepszym wynikiem — 86,87 punktów i po raz trzeci z rzędu zajmuje pierwsze miejsce w rankingu. Ten niewielki kraj na końcu świata wyróżnia się nie tylko hojnym systemem urlopowym i krótkim tygodniem pracy, ale także jedną z najwyższych płac minimalnych wśród analizowanych państw. Niski wskaźnik przestępczości i wyjątkowo wysoki poziom zadowolenia z życia mieszkańców potwierdzają, że podejście Nowej Zelandii — mniej, ale z sensem — naprawdę się sprawdza.
W zestawieniu dominują kraje europejskie — aż 16 z 20 najlepiej ocenionych państw znajduje się na naszym kontynencie. W ścisłej czołówce znalazły się: Irlandia (2. miejsce), Belgia (3. miejsce), Niemcy (4. miejsce) i Norwegia (5. miejsce).
W porównaniu z rokiem 2024 Niemcy poprawiły swoją pozycję i dziś zaliczają się do światowych liderów w budowaniu zdrowej równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Średni tygodniowy czas pracy został dodatkowo skrócony, podniesiono świadczenia chorobowe — zwłaszcza dla rodziców — a także zintensyfikowano działania na rzecz integracji społecznej, w tym osób LGBTQI+. Poprawie uległ również ogólny poziom satysfakcji z życia — co pokazuje, że wprowadzane reformy przynoszą realne efekty.
Dlaczego równowaga między życiem a pracą to nie tylko kwestia pensji?
Choć w Niemczech nadal toczą się debaty o zwiększaniu wydajności czy wydłużaniu czasu pracy, wyniki indeksu wyraźnie pokazują inny obraz. Równowaga między życiem zawodowym a prywatnym to nie tylko przywilej — to przewaga konkurencyjna. Kraje, które rozwijają systemy ochrony socjalnej, wspierają elastyczne modele pracy i poważnie traktują zdrowie psychiczne i fizyczne obywateli, wypadają znacznie lepiej w rankingu i stają się bardziej atrakcyjne dla wykwalifikowanych pracowników z całego świata.
Przykładem jest Norwegia, która awansowała z dziewiątego na piąte miejsce — głównie dzięki rozszerzeniu urlopów rodzicielskich i skróceniu średniego czasu pracy do 32,6 godziny tygodniowo. Finlandia, choć zaliczyła niewielki spadek w rankingu, nadal pozostaje w czołowej dziesiątce, a jako „najszczęśliwszy kraj świata” wysyła mocny sygnał o znaczeniu jakości życia.
Na uwagę zasługuje również sytuacja w obu Amerykach. Kanada (7. miejsce) i Argentyna (14. miejsce) zanotowały pozytywne zmiany, podczas gdy Stany Zjednoczone odnotowały dramatyczny spadek — na 59. miejsce spośród 60 badanych krajów. Negatywnie oceniono tam niski poziom bezpieczeństwa, słabą integrację społeczną i niewystarczające systemy wsparcia. Z wynikiem jedynie 31,17 punktów na 100 możliwych, USA — niegdyś wzór innowacyjności — dziś zajmuje ostatnie miejsce pod względem jakości życia pracowników.
Widać wyraźnie, że aby przyciągnąć talenty i utrzymać konkurencyjność, nie wystarczy już oferować atrakcyjnych wynagrodzeń. Elastyczne formy pracy, sprawiedliwe świadczenia socjalne i wysoka jakość życia stają się kluczowymi czynnikami w globalnej rywalizacji o najlepszych specjalistów.
Niemcy są na dobrej drodze, jednak przykłady takich krajów jak Nowa Zelandia, Irlandia czy Norwegia pokazują, że wciąż jest przestrzeń do dalszych usprawnień.
Barbara Matthews, dyrektor ds. kadr w firmie Remote, podsumowuje to następująco:
„Wierzymy, że to praca powinna dostosowywać się do życia, a nie odwrotnie. Taki model chcemy promować. Globalne badanie równowagi między życiem a pracą to nie tylko tabela rankingowa — to potwierdzenie zasady, że ludzie osiągają najlepsze wyniki, gdy mają pewność, że mogą cieszyć się życiem zarówno w pracy, jak i poza nią.”
Artykuł powstał na podstawie wyników Global Life-Work Balance Index 2025, przygotowanych przez platformę Remote.
